https://rozanski.li/1152/kora-cynamonow ... -zwierzat/
W dawnej medycynie stosowano:
1. Korę cynamonowca cejlońskiego – Cinnamomum ceylanicum (acutum) Nees= Cinnamomum verum Presl = Cinnamomum zeylanicum Blume, z rodziny Lauraceae. Występuje w Południowej i Południowo-Wschodniej Azji; znana pod nazwami niem. Ceylonzimt, Aechter Zimmt; łac. Cinnamomum longum, verum; ang. Ceylon cinnamon.
2. Korę cynamonowca chińskiego Cassia cinnamomea = Cinnamomum casia Presl, ok. 2% olejku eterycznego. Znany pod nazwą niem. Zimmtcassie, Gemeiner Zimmt, Zimmtsorte, Kaneel; łac. Cinnamomum chinense (sinense), Laurus cassia, Cinnamomum cassia, Persea; ang. Chinese cinnamon, cassia, false cinnamon.
3. Korę i drewno cynamonowca kamforowego – Cinnamomum camphora (L.) Presl zawierające kamforę, o odmiennych właściwościach leczniczych od cynamonowca wonnego (chińskiego) i cynamonowca cejlońskiego.
Cynamonowiec chiński i cejloński mają podobne właściwości lecznicze. Cynamonowiec kamforowy posiada odmienny profil chemiczny i farmakologiczny. Kassia zawiera dodatkowo kumaryny i mniej eugenolu.
W handlu znajdują się także": Padang cassia, Burma Zimt, Batavia cassia = Batavia cinnamon z gatunku Cinnamomum burmanii Blume, ponadto Saigon Zimt = Saigon cinnamon = Saigon Cassia z gatunku Cinnamomum loureirii Nees.
Cinnamomi Cortex jest w Farmakopei Europejskiej 5; wymagania: olejek eteryczny w korze – przynajmniej 12 ml x kg-1. Zawartość olejku w korze 0,5-2,5%. Olejek zawiera głównie aldehyd cynamonowy C6H5CH=CHCHO 65-75%, aldehyd o-metoksycynamonowy, alkohol cynamonowy, ponadto eugenol, pinen, felandren, kariofilen, benzoesan benzylu, aldehyd benzoesowy, octan cinnamylu, cymen, nieco safrolu. Kora cynamonowca cejlońskiego zawiera kwas hydroksybenzoesowy, hydroksycynamonowy, diterpeny, proantocyjanidyny (2%), cukry (L-arabino-D-ksylan, D-glukan, skrobia).
Cortex Cinnamomi (Cortex Cinnamomi ceylanici), Zimt, Canelle, Canella jest w Pharmacopoea Helvetica VI. Surowiec nierozdrobniony powinien zawierać przynajmniej 1,4% olejku eterycznego. Surowiec sproszkowany powinien zawierać nie mniej niż 1,2% olejku eterycznego. Popiół nie więcej niż 8%. Oleum Cinnamomi powinien zawierać 63-77% aldehydu cynamonowego C9H8O o m.cz. 132,2. Oficjalne preparaty w Szwajcarii: Elixir aromaticum, Species amaro-aromaticae, Tinctura absinthii composita, Tinctura aromatica, Tinctura cinnamomi. Olejek cynamonowy jako surowiec farmakopealny (Zimtöl, Essenze de canelle, Essenza di canella) nie mniej niż 65% aldehydu anyżowego. Ciężar olejku 1,023-1,040. 1 g olejku to 39 kropli. Wchodzi w skłąd wody cynamonowej Aqua cinnamomi, Emulsio olei iecoris (emulsji tranowej) i Tinctura opii crocata.
Olejek z liści (cejloński) ma wysoką koncentrację eugenolu (87-96%).
Olejek z kory Casia zawiera 75-90% aldehydu cynamonowego (cinnamaldehyde), ponadto aldehyd salicylowy, metylosalicylowy i eugenol (ale mniej niż cejloński).
Diterpeny (cinnzelanol i cinnzelanin) mają właściwości insektycydów (owadobójcze). Czysty aldehyd cynamonowy obniża gorączkę i ciepłotę ciała. Olejek cynamonowy hamuje rozwój bakterii, grzybów, roztoczy i wirusów. Działa cytotoksycznie wobec komórek pierwotniaków. Działa bakteriostatycznie na Escherichia coli, Staphylococcus aureus. Niszczy Candida albicans.
Kora cynamonowa – Cortex Cinnamomi znana jest obecnie jako przyprawa, mniej kojarzy się z środkiem leczniczym. W handlu znajdziemy korę cynamonową w kawałkach, w postaci przeciętych rureczek różnej długości, często zwiniętych do środka brzegami, jak i cynamon mielony, w postaci proszku. W dawnej farmacji stosowano cynamon sproszkowany, wyciągi z cynamonowca, olejek cynamonowy do poprawiania smaku i zapachu leków, ponadto jako lek pobudzający wydzielanie soków trawiennych, głównie kwasu solnego, soku jelitowego, w mniejszym stopniu soku trzustkowego i żółci. Cynamon pobudza też wydzielanie śliny, wzmaga trawienie i przyswajanie składników pokarmowych, zwiększa ukrwienie narządów jamy brzusznej i miednicy mniejszej, rozgrzewa. Szczególnie silnie działa nalewka z kory oraz olejek eteryczny. Olejek eteryczny cynamonowy należy do grupy olejków, które w stanie nierozcieńczonym, zastosowane na skórę lub błony śluzowe wywołuje zaczerwienienie, silne podrażnienie, czasem również oparzenie z pęcherzami i martwicą naskórka, dlatego olejek cynamonowy trzeba rozcieńczać przed zastosowaniem do wcierania lub zażyciem doustnym (np. w miodzie, oleju).
Olejek cynamonowy, alkoholowe i wodno-alkoholowe wyciągi z kory cynamonowca mają wyraźne i niepodważalne właściwości antybakteryjne oraz przeciwgnilne. Wodny wyciąg z kory cynamonowca leczy niestrawność i biegunkę oraz wzdęcia i zaburzenia w wydzielaniu soków trawiennych. Hamuje rozwój pierwotniaków, bakterii i grzybów drożdżakowych. Zatrzymuje procesy uwalniania amin w jelicie grubym oraz procesy fermentacyjne, co zostało wykorzystane w leczeniu ludzi i zwierząt oraz w regulowaniu trawienia. Cynamon często wchodzi w skład alternatyw antybiotykowych stymulatorów wzrostu dla zwierząt, bowiem zmienia skład ilościowy i jakościowy mikroflory przewodu pokarmowego, ogranicza rozwój drożdżaków i bakterii niekorzystnych dla zdrowia zwierząt, hamuje dekarboksylację aminokwasów pierścieniowych, polepsza wykorzystanie pasz, dzięki czemu zwiększa przyrosty masy ciała. Istnieją zagraniczne preparaty zawierające olejek cynamonowy, wyciągi z cynamonowca lub frakcje olejkowe (np. aldehyd i alkohol cynamonowy) wraz z innymi składnikami (aldehyd anyżowy, olejek anyżowy, wyciągi z papryki ostrej Capsicum), przeznaczone dla stymulacji wzrostu zwierząt, zwiększania apetytu, a u krów – do zmniejszania komórek somatycznych w mleku.
W dawnej weterynarii Cortex Cinnamomi miał zastosowanie w leczeniu nieżytów pęcherza moczowego, żołądka, jelit, przy niedoczynności macicy, skąpej rui , przy niechęci do kopulacji, nadto jako środek ekscytujący (Excitans). Cynamon był oficjalnym Aphrodisiacum dla zwierząt. W użyciu były sproszkowana kora, nalewka, pigułki, syrop, napar i macerat. Cynamon podawano zwierzętom w mleku, np. dawka dla psa 0,1-1 g, dla świń 5-10 g, dla bydła 10-20 g, dla kota 0,1-0,25 g. Popularnym lekiem był również proszek aromatyczny – Pulvis aromaticus, zalecany w zaburzeniach trawiennych; zawierał korę cynamonowca 50 g, owoc kardamonu 30 g, kłącze imbiru 20 g (wymieszać).
W dawnej medycynie ludzkiej preparaty cynamonowca podawano przy gruźlicy płuc i jelit, w posocznicy, w durze brzusznym, kolkach, bólach żołądka, cholerze, zimnicy, migrenie, krwawieniach pozamiesiączkowych (dla regulacji), osłabieniu. Dawki 10-20 granów (nie gramy!) kilka razy dziennie. W latach 80 XX wieku udowodniono, ze wyciągi z kory cynamonowca chińskiego (Cassia) działają przeciwwrzodowo, podobnie jak cymetydyna.
Tinctura Cinnamomi 1:5 na alkoholu 65-70%: 3 razy dziennie 30 kropli. Pulvis Cinnamomi (sproszkowana kora cynamonowca cejlońskiego lub cassia= Kasja) 0,3-1 g 2-3 razy dziennie.
Napar – Infusum Cinnamomi na wodzie lub mleku, z miodem lub sokiem malinowym: 1-2 łyżeczki kory na szklankę wrzątku. Pić 2-3 razy dziennie po 1 szklance, w razie przeziębienia, grypy, kaszlu, gorączki – co 4-6 godzin po 1/2 szklanki.
W kosmetyce olejek i wyciągi z korzy cynamonowca są używane jako składniki aromatyzujące, pobudzające miejscowe krążenie krwi, antyseptyczne, w postaci zmielo
nej w peelingach. Ponadto do kąpieli rozgrzewających i wzmacniających.
Cynamonowiec cejloński nie stosować w czasie ciąży, może wywołać poronienie. Cynamonowiec cassia w dawkach zalecanych jest bezpieczny dla przebiegu ciąży.
A dawała sowicie kminku, aby domowa kapusta nie wzburzała potem układu pokarmowego i aby nie puszczać gazów, nie mieć wzdęć. Lata minęły i człowiek się trochę przemógł do nasion kminku. Ale do kapusty nie daję. Wole po jedzeniu pół łyżeczki kminku zapić wodą. Efekt ten sam a i smak kapusty zachowany. Ale wracając, kminek usunie nam wzdęcia, pomoże w kolce jelitowej i żołądkowej. Działa przeciwgrzybiczo i przeciwbakteryjnie. Tak więc jeśli ktoś nie lubi jego smaku, wystarczy zapić nasionka wodą i po sprawie. W mojej zielonej apteczce jest zawsze.