Łukasz Łuczaj „Dzikie rośliny jadalne polski-przewodnik survivalowy” , Chemigrafia 2004 , wyd.II poszerzone.
: ndz 17 kwie 2022, 23:06
Łukasz Łuczaj „Dzikie rośliny jadalne polski-przewodnik survivalowy” , Chemigrafia 2004 , wyd.II poszerzone.
Witajcie!
Dziś krótka recenzja książki od której poniekąd, wszystko się zaczęło. Doktor Łukasz Łuczaj, oddaje Wam w ręce książkę bardzo kompletną. Na samym wstępie Autor książki ostrzega, że nie bierze wpływu za stosowanie takiej dzikiej diety na zdrowie i życie człowieka. Przez co radzę dokładnie czytać, jakie elementy roślin są jadalne. Warto zwrócić na delikatnie zmienioną próbę smakową Darmana, dzięki której możemy w PRZYBLIŻENIU stwierdzić czy dana roślina (lub jej części) są jadalne, bądź nie. Bardzo ważne z punktu widzenia prepeprsa / surwiwalowca są opisy, jadalnych części roślin. Takich jak owoce , liście , łodygi i części podziemne. Cztery wyżej wymienione podrozdziały, mają charakter bardzo ogólnikowy. Mają za zadanie lepiej wprowadzić czytelnika, w omawiane zagadnienia.
Wartym głębszego zapoznania jest rozdział „Jak zbierać i przygotowywać jedzenie”. Autor przyznaje że niewiele znajduje się tutaj gotowych przepisów kulinarnych , stawia tutaj na inwencję własną oraz improwizowanie. Opisane zostały takie metody przyrządzenia jedzenia jak : surówki , blanszowanie, papki, zupy warzywne, kiszonki, suszenie, ługowanie czy pieczenie.
Bardzo ważnym elementem książki jest rozdział opisany „Od czego zacząć”. Gdzie w dziewięciu punktach autor opisał, swoje doświadczenia oraz rady z zakresu praktyki, w dzikiej kuchni.
W książce opisane jest ponad 300 roślin, uszeregowanych w spisie alfabetycznym. Niektóre opisy zawierają ryciny, oraz kolorowe zdjęcia. Dzięki którym możemy lepiej poznać opisane rośliny.
Czy warto? Bardzo. Chodź to nie jest pozycja dla każdego. Brakuje w tej pozycji jakiegoś rodzaju ściągi, coś na kształt ściągi z książki Bogdana Jaśkiewicza „Zielona kuchnia”. Przez co książka dr Łuczaja, jest adresowana do bardziej zaawansowanych czytelników. Jej treść jest o wiele bardziej rozbudowana, przez co trzeba posiadać chociaż minimalną wiedze z zakresu flory, przynajmniej tej polskiej.
Pozdrawiam
~Bart
Witajcie!
Dziś krótka recenzja książki od której poniekąd, wszystko się zaczęło. Doktor Łukasz Łuczaj, oddaje Wam w ręce książkę bardzo kompletną. Na samym wstępie Autor książki ostrzega, że nie bierze wpływu za stosowanie takiej dzikiej diety na zdrowie i życie człowieka. Przez co radzę dokładnie czytać, jakie elementy roślin są jadalne. Warto zwrócić na delikatnie zmienioną próbę smakową Darmana, dzięki której możemy w PRZYBLIŻENIU stwierdzić czy dana roślina (lub jej części) są jadalne, bądź nie. Bardzo ważne z punktu widzenia prepeprsa / surwiwalowca są opisy, jadalnych części roślin. Takich jak owoce , liście , łodygi i części podziemne. Cztery wyżej wymienione podrozdziały, mają charakter bardzo ogólnikowy. Mają za zadanie lepiej wprowadzić czytelnika, w omawiane zagadnienia.
Wartym głębszego zapoznania jest rozdział „Jak zbierać i przygotowywać jedzenie”. Autor przyznaje że niewiele znajduje się tutaj gotowych przepisów kulinarnych , stawia tutaj na inwencję własną oraz improwizowanie. Opisane zostały takie metody przyrządzenia jedzenia jak : surówki , blanszowanie, papki, zupy warzywne, kiszonki, suszenie, ługowanie czy pieczenie.
Bardzo ważnym elementem książki jest rozdział opisany „Od czego zacząć”. Gdzie w dziewięciu punktach autor opisał, swoje doświadczenia oraz rady z zakresu praktyki, w dzikiej kuchni.
W książce opisane jest ponad 300 roślin, uszeregowanych w spisie alfabetycznym. Niektóre opisy zawierają ryciny, oraz kolorowe zdjęcia. Dzięki którym możemy lepiej poznać opisane rośliny.
Czy warto? Bardzo. Chodź to nie jest pozycja dla każdego. Brakuje w tej pozycji jakiegoś rodzaju ściągi, coś na kształt ściągi z książki Bogdana Jaśkiewicza „Zielona kuchnia”. Przez co książka dr Łuczaja, jest adresowana do bardziej zaawansowanych czytelników. Jej treść jest o wiele bardziej rozbudowana, przez co trzeba posiadać chociaż minimalną wiedze z zakresu flory, przynajmniej tej polskiej.
Pozdrawiam
~Bart